Huzur ararım Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Huzur ararım
gecenin
derinliğinde,
Yıldızlarla
süzülen
o karanlık
gökyüzünde.
Dinlenmiş
bir kalp,
sakin
bir nefes,
Huzurun
kollarında,
sessizlik
içinde.

Rüzgarın
hafif dokunuşuyla
gelir belki,
Yaprakların
fısıltısı,
doğanın
melodisi.
Bir gölette
yansıyan
ay ışığı,
Huzurun
dansıyla,
suyun
kucaklaması.

Bir kitap
kuytuda,
kahvenin
sıcaklığı,
Huzurun
resmini
çizer
satırlarda.
Gözlerini
kapattığında
hayal
ettiğin,
Huzurun
izini sürer,
içsel
bir yolculukta.

Bir dostun
gülüşünde,
bir sevdanın
dokunuşunda,
Huzur
bulur
insan,
kalp
yumuşar.
Sessiz
bir dua,
içten
bir tebessüm,
Huzurun
geldiği
ana işarettir.

Gökyüzündeki
kuşların
özgür uçuşu,
Dağların
yüce
zirvesindeki
sükunet.
Huzur,
doğanın
harmonisiyle
birleşir,
Kalbinin
derinliklerinde
sonsuzluğa
yelken açar.

Huzur,
bir sabahın
erken
saatlerindeki
serinlik,
Toprağın
kokusu,
çiçeklerin
açılışı.
Yeni
bir günün
başlangıcında
bulunur,
Huzur
ararım,
içimdeki
sessizlikte.