Huzur Şiiri - Fikret Kanat

minarelerden semaya ulaşan
ilahi ezan sesi
bir kez daha döndürür
benliğime beni
bir kez daha kaçarım
beni benden alan günahlardan
sığınırım bir kuytu köşeye
her şeye yabancı olurum
her şey bana yabancı
düğümlenir boğazıma
o acısı tarifsiz sancı
alırım ellerim arasına başımı
beynim zonklar avuçlarımda
kusmak isterim
benliğimi bencilliğimi
an gelir kafatasımdan
yem atarım kuşlara
cami avlularında; huzur için
kemirir beynimi sorular
düşerim yollara pusulasız
nere gitsem hangi kuytuya saklansam
hangi izbede sinsem
yakalanırım ense kökümden
kaçış yolu bulamam
ne zaman kurtulmayı denesem
bir el uzanıp atar günah deryasına
batar çıkarım öylece bir zaman
kurtarır bir pir takıp asasına
doyasıya yaşarım huzuru bir an
başım secdede dilimde tekbir
boşalır gelir gözümden yaşlar
bu an gönle huzur nefse kötektir
aşikar olur tüm gizli günahlar
anladım anladım
nefs sahibini ısıran köpektir