Kaçınma ya da unutmaya çalışma travmanın etkilerini azaltmıyor. Yaşıyorum, ne kadar acı varsa! Sabahla başlıyor ve gün ortasında dozajını artırark akşam kasvetine dönüşüyor. Geceler ise kabullenmediğim tek hayat gerçeği! Her şey karanlik ve de korkunç! Bu yüzden sevmiyorum yaşamayı! Bu yüzden sevmedim, senden ayrılmayı!
H. Hüseyin Arslan – 16.02.2020
Belki de yıkılacağım bir gün aniden
Ve bir daha görmeyecek o gözler beni beklerken!
Acı çekmek ise yıkımdır
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta