Ferhat şirini ne çok sevdi
Uğruna nece dağlar deldi
Senden bana keder geldi
Ben kederliyken sen kedersizdin
Sevip sevmeye fırsat vermedin
Yarına bana ümit vermedin
Duygularımı hiç fark etmedin
Ben severken sen sevgisizdin
Güzel ne varsa cirkin gösterdin
Acı günleri dost diye gösterdin
Her günüm çile dertler içinde
Ben ağlarken sen gülüyordun
Bu aşkı sanki senmi yarattın
Önce kaybettin sonra arattın
Mazide kalan derdi kanattın
Ben uzülürken sen sevinçliydin
Niye böylesin hiç gülmez yüzün
Sözlerin sitem hep acı sözün
Öfkeden hırstan karardı gözün
Ben sabır cekerken sen sabırsızdın
Senden önceleri düzenim vardı
Eş dost yanında hatırım vardı
Dostlarım şimdi beni yok saydı
Ben hüzünlüyken sen neşeliydin
Kayıt Tarihi : 19.9.2018 16:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!