Hüzünlü Yürekler Şiiri - İlhami Gelen

Bakma havada bulut yok dediklerine
Sis çöktü dağlara, pus çöktü ovalara
Fırat boz bulanık akar
Bir hüzün bırakır Mezopotamya'ya

Dicle suyu bahara hazırlandı ah gülüm
Doyumsuz bir akışla
Taşır yürekleri incitmeden
Taşır su isteyen kıraç topraklara
Bitimsiz bir sevda kokar Karacadağ,
Fesleğen kokusu kekik kokusu
Buram- buram Akdağ’da .
Burnumun direğine asılı kaldı
Geven kokusu, ışkın kokusu
Sülbüs eteklerinde ah gülüm

Laleler kırmızı mendil sallar
Uzaktan uzağa Muş ovasında
Ulaşılmaz sanırdım doruğuna Munzur’un
Doruğundan kar avuçlar turnalar
Serinletir Dersim’i
Serinletir Kerbela'yı
Ve serinletir susuz kalan yürekleri

Beritanlıların ayak izleri yok mor dağlarda
Su içmez oldu ceylanlar Turnalar Gölünden
Sevdadan yana anlatılanlar var
Puşili aşiret kızlarına dair dolunaysız akşamlarda
Şakaklarımda kaldı şafak türküleri
Bir beritanlı bir aşiret kızı ve bir koçero
Onlar da yüreklerini bıraktılar
Güneşin bir başka doğduğu Bingöl Dağlarına
Dolunayın bir başka düştüğü Murat'ın Zelal sularına
ah gülüm

Karpuz tarlalarında yürekleri çapalar
Esmer tenli Bingöl dilberleri
Cennet kokar ayrık otları ile karışık tenleri
Onlar ki bir ayran aşı uğruna
Yüreklerini bıraktılar kavurucu bir yaz sıcağına

Peri suyu tılsımını bozdu ah gülüm
İnmez oldu zelal sularına yaban ördekleri
Geçit vermez artık, Şerafettin Yaylası
Duyulmaz oldu zirvesinde özgür kavalın sesi
Dolansın etrafında dolansın çobanlar
Onlar da yüreklerini bıraktılar bir deli rüzgâra
Savrulsun artık efsaneler üstüne

Bir yolcu mola verir Genç istasyonunda
Unutulur oldu sılayı yüreğine kazanlar
Sonrası gurbeti içe çekenler
Bütün kuralları alt üst eden makinist de isyanda
O da ötmez oldu paslı düdüğünü
Onlar da yüreklerini bıraktılar
Serhata giden kara vagonlara
Van Gölü’nde gün maviye düşerken ah gülüm