Hüzünlü Veda Şiiri - Mahir Odabaşı

İlçenin dağ köyündeydi
Henüz 16-17 ‘sindeydi
Almanya’dan dünürcüsü geldi
Anne olmaz dese de, baba dinlemedi
Almanya parasına, havasına tamah eyledi
Kızına hiç sormadan, bir çırpıda veriverdi
Lakin o köyden birini ölümüne sevdi
Vakit saat geldi resen gelinlik giydi
Üç gün üç gece şatafatlı düğün edildi
Sanki bir yabancı gibi, hiç umurunda değildi
Çünkü gönlü hep köyde ki sevdiğindeydi
Gelinlik içinde arabaya binerken tedirgindi
Son bir defa hüzünle baktı geriye
Sanki haykırdı ‘ne olur kurtarın imdat’ diye
Anne dedi, tutuldu dili gerisini getiremedi
O anda gözlerinde iki damla yaş belirdi
Belli ki diğer yaşlar sel misali içeriyeydi
Gelin arabası ‘daaat! ’ derken yer gök inledi
Belki de tüm aynı kaderi paylaşanlar dinledi
Garibimin adı, Emine mi, Ayşe mi neydi?
Bir daha köye ne kendi, ne de haberi geldi
Sevdiği genç ise, artık deli divaneydi
Elinde kavalı dağ taş durmadan gezerdi
Dayanamayıp kayalıklardan atlayıverdi
Son nefesinde ‘Almanya Almanya’ dedi
…………………………………………
Ve Almanya hırsı, iki sevgiliyi böyle yedi
Anne yataklara düştü, baba pişmanım dedi
Lakin olan oldu, iş işten geçti
Bu öykü de kırk sene önceydi
(Mahir odabaşı-25.8.2015)