Zamansız bir hüzne,vaktinde karışmışım,
Topyekünler küs iken, ben kendimle barışmışım...
Nedendir ki bu hüzün, neredendir aceba,
Milyarlar bir başkası iken, ben kendimde muhteva...
Garaip bir hüzne, habersizce dalmışım,
Beşer bir bir ayrılırken, ben kendime kalmışım...
Hüzünler alenileşmiş gelmişler tek tek bana,
Bedenler mesud iken,ben hüznümle ihtiva...
An'lar hüzne tâbiymiş,beyhude dağlanmışım,
Herkes mütebessim iken, ben kendimce ağlanmışım,
Farklılaşmış hüzünler,kalmamış azıcık hay'a,
Mefhumlar devinir iken,ben kendimdenim hâlâ...
Kelâmî
Abdulkâdir ÇakılKayıt Tarihi : 27.2.2016 00:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Hüzünkâr velveleler! ! !
TÜM YORUMLAR (2)