Hüzünlü Şiiri - Cankat Girgince

Sen gittiğinde, gitmezsin aslında...
Bir kavun kokusu kalır mesela
Kelek yanlızlığımın tam göbeğinde.
Çekinir, koklayamam.
Benden iyi bilirsin utangaç halimi,
Sen bir de hüzünlü halimi gör!

Sen sofradan ne zaman kalksan,
Ben arkandan ağlarım...
Soğanlarla beraber kaldırılır şiirlerim.
İkisi de göz yaşartır ne de olsa!
Bakışındır asıl ağlamamın nedeni.
Bir kuşun bir suya bakışı
Bir suyun kuşa yağması gibidir...
Bu yüzden sana baktıkça yağarım ben,
Bu yüzden sana battıkça yanarım ben...

Sen gittiğinde, gitmezsin aslında...
Ellerinin sıcaklığı kalır ensemin soğukluğunda
Oysa herşey ne kadar da güzeldi
Kapının kapanışı yankılanana dek...
O kadar garip ki;
Ancak sesin bozabilir sensizliğin sessizliğini.
Elimde değil, çıldırmak üzereyim, titriyorum.
Benden iyi bilirsin serseri halimi,
Belki de bu yüzden korkuyorsun hüzünlü halimden...

Sen sofradan ne zaman kalksan,
Gökkuşakları takılır sandalyene...
Sen yüzüme yağdıkça, ben güneş olur gülerim.
Bir güneşin bir yağmura gülmesi
Bir suyun kuşa yağması gibidir...
Biraz hüzünlü,
Epey hüzünlü...

Mart 2001, İstanbul