Hüzünlü Sevişmelerim Şiiri - Zeki Tepe

Şiirlere sarılıyorum,ıssız gecelerde çocuğun annesine sarıldığı gibi.
Koynumda tüm hüzünlü sevişmelerim.
Göz kapaklarım da,yorgunluğun derin belirtileri
Yanaklarım da yol alan göz yaşlarımın,tuzlu kurumuş izleri.

Henüz yeni akmışlar,fazla uzaklaşmış olmazlar yanaklarımdan.
Biraz sonra,yanaklarımdan aşağıya süzülecekler.
Geçecekler tüm hayallerimin,uçsuz bucaksız derinliklerinde
Dökülecekler,tüm karanlık kalp hücrelerimin mahzenlerine.

Issız günler ve geceler nasılda,geçmez bilinmez.
Takvim yapraklarının,durağan olmayan sahteliğinde.
Tek kalmak da zaten yalın bir hal değimlidir ki.
Sevgiden,mutluluktan ayrılma halinde.

Issız günlerin belirtilerimidir,tek kişilik kanepe de gecen zaman.
Bir tek çatal,bir tabak,bir kasık kullanmak.
Bayramdan bayrama zilde beliren parmak darbeleri midir,yalnızlık.
Yoksa kalbin iki kapakçığının kapısının da,kapalı olması mıdır aşka.

Bazen ne yaptım hayat akıp giderken ,diyorum.
Yazdın sadece etrafında kimse olmadan,tek başına yazdın.
Askı yasamadan askı,ayrılığı tatmadan ayrılığı yazdın.
Ama bilir miydin ki,yalnızlığın da zaten bir ayrılık sebebi olduğunu.