Hüzünlü hikayeler gibiyim Şiiri - Erhan ...

Gün yine akşam oldu
Yalnızlık kurşun gibi ağır
Yine uzak diyarlardasın .
Akşamın hüznü çöktü omuzlarıma
Hasretin ;
Çivi gibi çakıldı yüreğime .
Hep uzağımdasın
Sende de akşam oldu
Bendeki gibi ,
Duyuyorum seni
Hissediyorum yüreğini.
Belki uzaklıklardan da korkmuyorum
Mesafeleri kaldırdım yüreğimde.
Sende de aynı mı uzaklık ?
Sönen bir kor gibi , donuklaştı
Hüzünlü hikayeler gibi .
Sanırım ben en baştan beri kaybetmiştim
Ya da ;
Baştan beri ben kazanmıştım
İnsanlık kaybetmişti
Bir hiç uğruna,
Seni kaybetmenin acısını çekiyorum
Bir hiç uğruna
Neyin kavgasıydı
Hangi sebep geçerlidir
İki yüreği ayırmak
İki canı yakmak
İnsanlık utansın
Utanır mı acaba insanlık ?
Ben seni kaybetmedim
Kaybeden insanlık oldu