Hüzünlü Haykırış Şiiri - Emin Yıldız 2

Gazel döşeli yolda, bir ömür koşturuldum.
Bu hüzünlü yarışta bitkin düştüm yoruldum.

Yaşadığım ömürde, har mevsimi gördüm de
Baharı unutmuşlar her halde kaderimde.

Her mevsimin ardından hazan geldi sonunda.
Bahar hiç uğramaz mı kader bildiğm yurda?

Acılar! Ah acılar, yüreğimi kanatır.
Hayatı unutturup, ölümü hatırlatır.

Bilirim, şu alemde sürgünde yaşıyorum.
Ölüme sevdalanmış bir yürek taşıyorum.

Ölüm ki her çileden kurtuluşun müjdesi.
Ve ölüm ki Mevla nın bana "gel" diyen sesi.

Koşarım ben o sese, ölesiye koşarım.
Rabbimle buluşmanın heyecanıyla coşarım.

Ölüm bana sevdalı ve ben ona hasretim.
Huzura, alnı açık varabilmek gayretim.

Ya Rabbi! Gayretimin lütfet karşılığını.
Bari sonunda güldür, bu garip aşığını.

Emin YILDZ
28 Eylül 2001