Hüzünlü Geceler. Şiiri - Abdüsselam Bügür

Bu nasıl dünya dostlar
Durdu mu, dünüyor mu fark edilmiyor?
Güneş gurupta o bilindik akşamlar
Dop dolu karanlıklariyla yine gece geliyor.

Aci bir göz yaşı gibi
Bedenim; neden? böyle soğuyor...
Ölüler süzülüyor, kaskatı gövdemi
Uzayip gidiyor gece uykum gelmiyor.

Atılırım! Gecenin görünmez dibi,
Elim'i kolum'u böyle kim bağliyor?
Dipsiz kara delikler gibi,
Bitimsiz gecelerin sonu gelmiyor.

Yeter, yeter gönlüm; artık doymuşum
Şafağa, güne,yıldızlara; hepsi aci veriyor
Aşkın kederi dolmuş içime sarhoşum
Hüzünlü gecelerin sonu gelmiyor.

Bana ne yıldızlardan; hepsi boş, aci dipsiz
Yarılsın artık gece sabrım daraliyor.
Gönlüm darmadağın ve de sahipsiz
Bu sonsuz gecelerin sonu gelmiyor...