Hüzünlü Gece Şiiri - Konya Mehmet

Adam eğildi alnına bir buse kondurdu
Titrek elleriyle usulca saçlarına dokundu
Belli etmedi hiç ama içi kan ağlıyordu
Üzülme bir tanem dedi bu kavga sondu

Kadın hiç bir şey diyemedi baktı sadece
Boğazı düğümlendi çıkmadı ağzından hece
Nasıl başamış tı nasıl bitti bak gece
Söylediklerine pişman olmuştu binlerce

Adam usulca askıya doğru yöneldi
İstemeyerekte olsa ceketini giydi
Bir yanı kal dedi de hiç dinlemedi
İçeriye belki de son kez seslendi

Anahtar dedi komidinin üzerine bıraktım
İçinden geçirdi ev senindir sultanım
Cevap bekledi de hiç vermedi kadın
Anladım dedi sen artık benden usandın

Belki bir çaresizlik içinde kapıyı açtı
Kapatırken ardına bir kez bile bakmadı
İçinde kopanlar sessiz bir fırtınay dı
Koşarcasına çıktı kendini sokağa attı

Kadın dayanamadı sessiz ağlamalarına
Boğulur olmuştu kendi göz yaşlarına
Nasılda dedi yenildim ben gururuma
Gitme bile diyemedim sevdiğim adama

Hıçkırıklar yükseldi göz yaşı sel oldu
Nedense bu gece bitmedi sanki dondu
Bir veda ve ayrılık hepsi bumuydu
Teselli verdi kendine kıskanmak suç muydu

Adam ilerlemiş saatte şuursuzca geziyordu
Dışarısı çok soğuktu ama içi yanıyordu
Bir sigara bitmeden yenisini yakıyordu
Nereye gittiğini kendi bile bilmiyordu

Yol kenarında bir bank gördü usulca oturdu
Bilemedi hiç bedenimi yüreğimi yorgundu
Nefes nefese kalmış birazda soluyordu
Aklı değil şu an tüm evren sanki duruyordu

Kadın masa üzerinde kalmış pakete uzandı
Titrek elleriyle sigarayı çıkarıp yaktı
Derin bir nefes çekip saate baktı
Sevdiğim adam dedi dışarıda ne yaptı

Havada çok soğuktu dedi aslında
Kabanı ‘nı da almamış kalmış bak askıda
Aman dedi sakın üşütüp de hasta olmasında
Razıyım ben onun sitemine de cefasına da

Acaba bu gidişi gerçek miydi dedi
Kızardı ama bir saat den geri gelirdi
Barışmak için bana hep orkide getirirdi
Üzülme benim için değmez derdi

Bak saatler geçti gelmedi yok hala
Arayıp sorsam mı acaba telefonla
Biliyorum kızacak bağıracak hatta
Yada bakmayacak hiç bir aramama

Adam son sigarasını içip yere atmıştı
Soğugun etkisini yavaş yavaş almıştı
Elleri üşümüş ayakları ıslanmıştı
Ama bunlar bile acısını unutturmamıştı

En iyisi dedi yakın bi otele gideyim
Önce ısınıp kendime biraz geleyim
Varsa sıcak bir bardak çay içeyim
Sonra arayıp bir taneme haber edeyim

Böyle düşünürken bi anda durdu
İçini kapladı azıcıkta olsa korku
Dayanamazdı dedi o beni arar bulurdu
Aklından geçti o anda binlerce kurgu

Eve gitsem mi acaba bir delilik yapar mı
Ah be canım dedi insan hiç aramaz mı
Şimdi gitmek mi zordu yoksa kalmak mı
Ayağa kalktı mırıldandı sensiz yaşamak mı

Kadın belki de tüm cesaretini topladı
Biraz korku ve endişeyle aradı
Bak işte telefon çalmaya başladı
Ne diyecekti gene heyecanlanmış tı

Telefonun sesiyle adam irkildi
Numarayı görünce çocuk gibi sevindi
İçinden canım aşkım bir tanem dedi
Sevmek di bu işte hem de sevilmekti

Telefonu açtı hem de hiç beklemeden
Aşkım dedi bir ses canı gönülden
Nasıl kırdım seni bi eşeklik ettim ben
Öl de yeter onu da yaparım sahiden

Sus dedi adam ne olur konuşma
Hatalı olan sen değildin aslında
Bir anlık sinirdi beni bağışla
Hakkım yok du seni kırıp ağlatmaya

Kadın seslendi telefonda canımm
Unutma ki sensin benim diğer yarım
Sen olmadan ben söyle nasıl yaşarım
Sensin benim hayat pınarım

Biliyorum bir tanem dedi adam
Korkma bitmez bendeki sevdan
Sensin benim açılmadık goncam
Geceleri bile gördüğüm hülyam

Kadın aşkım ne zaman geleceksin
Fazla durma dışarı da bak üşüteceksin
Hadi gel çabuk bu garip de sevinsin
Hüzünlü başlayan gecemiz mutlu bitsin

Geliyorum canım dedi merak etme
Uzun sürmez orda olurum yarım saatte
Bir ricam olacak kabul edersen elbette
Biraz çay koysan içim üşümüşte

Tamam dedi kadın büyük bir sevinçle
Sen iste emir kabul ederim her kelimeni de
Yeter ki sen gel şenlensin evimde
Razıyım senin üzüntüne de kederine de

Adam gülümseyerek telefonu kapattı
İçini tarif edilmez bi huzur kaplamıştı
Farkında olmadan ne kadar uzaklaşmıştı
Evine doğru adımlarını atmaya başlamıştı

Yürüdü yürü dü hiç farkında olmadan
Bıkılır mı hiç dedi böyle bir kadından
Utan dedi kendine yaptığından utan
Ne farkı vardı karımın benim için Leyla dan

Mahallesine yaklaşmıştı iyice
Nasılda çıkmıştım dedi evden delice
Senden ayrılmakmış bana en büyük işkence
İnsan düşünemiyor işte bir anlık sinir gelince

Uzaktan evinin ışıklarını seyretti
Her adımda işte ben geldim bir tanem dedi
Sanki o yol uzayıp ta hiç bitmedi
Gönlündeki fırtına çoktan eriyip gitti

Kadın çayını demleyip beklemeye başlamıştı
Zaman mı durmuştu yoksa geç mi kalmıştı
Ağlamak tan o yeşil gözleri kızarmıştı
Allah’ım onu bana bağışla diye hep el açmıştı

Adam apartmanın önüne geldi durdu
Elini yavaş ça cebine soktu
Belli ki bir şeyler arıyordu
Anahtarı na baktı yerinde yok tu

Çaresizlikten zile bastı
Hiç beklemeden kapı açıldı
Merdivenleri adımladı
Sevdiği kadın karşısındaydı

Biraz mahcup utanarak karısına baktı
Kadın ona tüm kalbiyle kollarını açtı
Adam usulca yanına yaklaştı
Sonrada sımsıkı karısını sardı

Bir tanem dedi kulağına aşkımsın
Sen benim hayat kaynağımsın
Yaşama gücüm tüm varlığımsın
Sen, sen dedi benim biricik karımsın

İkisi de şimdi sevinçten ağlıyordu
Bir kaç saat ayrılık bile ne kadar zordu
Karısı tutamadı kendini hıçkırıklara boğuldu
Bu dedi ikisi de bu yaşanan artık sondu……………………………