Hüzünlü Esmer Günler Şiiri - Mümin Çelebi

Sabah kalktım baktım güneş yok yerinde
Yerler karanlık bir hüzün var gökyüzünde
Göremedim bir bulut var durur üstünde
Bulamadım ay karanlık tutsak bugünde

Ay karanlığa kalmış şavkı da içinde
Aldılar hayalim bir ben kaldım geride
Fikirlerim çalındı aklım ise sende
Umudun yeşil ışığı yanar kalbimde

Yansır ay ışığı yakar güneş sıcağı
Bir kesim unuttu icinde insanlığı
Hep birlikte olduk kötülüğün tutsağı
Işık saçmıyor gecenin kör karanlığı

Insanlar dolanır aç, bilinçsiz, şuursuz
Kara toprak kuru susuz canlar umutsuz
Öyle bir yıl yaşarız kasvetli uğursuz
Çok insan öldü nedeni covit on dokuz

Dizdi dizayn etti hiç bozmadı sırayı
Gerek görmedi mezhebinizi sormayı
Üç günlük hayat tapu verilmez burayı
Bir virüs kasıp kavurdu bütün dünyayı

Dokunma bizim ay ile güneşimize
Istemem karanlık etmeyin günümüze
El vurmayın şu makus kör kaderimize
Çekin engelleri koymayın önümüze

Mümin Çelebi