Hüzünlü Duygular Şiiri - Mözgür Özbek

HÜZÜNLÜ DUYGULAR

kader gülmez gülmedimmi
toprağa gömdüm artık yüreğimi
üzerine ektim hayallerimi
gözyaşlarımla suladım filizlerini
her seferinde umutsukluklarım yeşerdi

zehiri bile bile çekiyorum içime
ölmesi gereken duygular var yüreğimde
kırık bir gönül yaralı bir kalp var elimde
çekip pazara satsam almaz kimse
ruhum fazla gelir oldu aciz bedenime

buruk bir sevinç var içimde
yüzüme zorla gülümseyen
gözlerimde ışıldamayan
yaşanmışlıkları unutulmuşluklar var sanki
yağmurun toprakta kaybolduğu gibi

nereyeki bu gidiş dalgın dalgın
bitmiş bir hayal yürekde sönmeyen bir yangın
dünyaya bakışı değişmiş yorgun gözler
vefasızlıkların kırıkları batıp
kanayan eller
boş yere parçalanmış ümitler
yalan olmuş sevmeler sevilmeler

viran olan ömür nihayete geldi artık
gönül çantamda solmuş bir gelecek
bir türlü gelemeyen mutluluk
maziden yarınlarıma sarkan çaresizlik
kollarında sımsıkı sarar beni yalnızlık

hayat başlangıcı bitişi mechul hikaye sanki
solmuş umut filizleri
çürümüş sevda tohumları
yıkılmış evi barkı ocağı
çakallar bürümüş dört bir yanı
savrulup gitmiş yarına kurlulan hayallerim
yanıp kavruluyor yüreğimdeki tüm duygularım

neye yararki artık bunca emek onca mücadele
ne farkederki bukul engel olsa güneşe
dertli bir türkü var artık dilimde
isyan ediyor yeniden doğan hayallere
kahrediyor umutca bekleyişlere

her seferinde bu son diyorum
kendime söz veriyorum
tamam bir daha kırılmayacak kalbim
türlü yeminler ediyorum ant içiyorum
her defasında başa dönüyorum
yina o muhteşem hatayı yapıyorum
inanıyorum güveniyorum
yine ben ağlıyorum
yine ben kahroluyorum
yine ben yeniliyorum

m.özgür özbek