Hüzünlü Deniz Şiiri - Abdulrahim Öz

Bir duman gibi çöker yüreğime,
Hüzün sarar her yanımı birden.
Gelir ansızın, misafir olur içimde,
Durgun bir deniz gibi hüzün benim.

Gözyaşlarım perde olur bakışıma,
Umutsuzluğun ağırlığı kalbimde.
Dinmez feryatlarım gecenin karanlığında,
Durgun bir deniz gibi hüzün benim.

Geçmişin acıları, yorgun düşmüş umutlar,
Savrulur gönlümde esen meltemde.
Gözlerim bulutlu, yüzümde gamlı izler,
Durgun bir deniz gibi hüzün benim.

Neşeli sözcükler esiyor etrafa,
Ama içimde bir sessizlik, bir yalnızlık.
Görünmez zincirlerle bağlıyım kendime,
Durgun bir deniz gibi hüzün benim.

Belki bir gün güneş açar, dağıtır bu hüznümü,
Yeniden umutlar filizlenir kalbimde.
Ta ki o güne dek, ta ki o an gelene dek,
Durgun bir deniz gibi hüzün benim.