Hüzün Çiçeği Şiiri - Şenol Alçınkaya

Küstü çiçek misali soldu günler karardı yaşam kısaldı
Umut ettikleri el vermez yüreğinde kileri bilmez oldu
Paramparça dağılan duyguları yayıldı bedenine
El oynamaz, göz görmez, kulak duymaz ve düşünemez oldu
Resimlere baktı geçmişi hatırladı ruhu daraldı
Karabasan sardı rüyalarını uyku tutmaz oldu

Kahretti hayata kimi sevdiyse kime güvendiyse
Yüreği sızladı vicdanı ağladı
Umursamaz oldu yaşamı geceler geçmez günler bitmez oldu
Sığındı kendisini hiç yalnız bırakmayan sıkıntısı olduğunda onun varlığı ile
Mutlu olduğu yaradana

Uzandı gözleri kapandı kalbi zayıflamaya yaşamdan kopmaya başladı
Gidiyordu bu dünyadan gönlü kırık ruhu yaralı solmaya başladı bedeni
Son nefesini verirken film şeridi geldi gözlerinin önüne
Yıllardır görmediği çocuklarının acısı oturdu yüreğine
Koklayamadığı na doyasıya sarılamadığı na yandı
Günahı ve sevabı ile kendine kötülük yapanlarla hesaplaşmak için
Hesap gününü beklemek üzere göç etti edebi hayata

Şenol Alçınkaya