Hüzünlü Bir Yolculuk Şiiri - Şafaknur Ya ...

HÜZÜNLÜ BİR YOLCULUK
aşkın sarp yamaçlarından süzülerek akıyorum yine senli maviye
acı_buruk sevinçlerim de benimle
kızgın güneşin bile ısıtamadığı sularda
yoldaşım keder olan hüzünlü bir yolculuk bu
geçtiğim koy da aşkının ayak izlerini görüyorum
sevdanın kokuşmuş artıkları kol geziyor dört bir yanımda
çevremi saran zehirli nilüferlerini tek tek toplayarak
devam ediyorum gönlünün ücra noktalarına
sahte kahkalarının yankıları rotam oluyor
hayalimdeki yosun gözlerin
vahşi bir yakamoz olarak düşüyor sularıma
özleminle sızlasa da sana gelmeye isyan eden yanlarımı
bir kenara iterek attığım her yorgun kulaçla
sana biraz daha yaklaşıyorum...
geçmek bilmiyor sanki saatler
su gibi akan zaman bile ihanet ediyormuşcasına
yerinde sayıyor sanki...
baktığım her yerde karşıma çıkan resmin
çekiyor beni mavinin en acımasız yanına
gözlerim sana kilitlenirken
çöreklenmiş sinsi bir yumrunun
beni boğmaya çalışan soğun ellerini boğzazımda hissediyorum
hayallerin sokalrda satıldığı şu kahpe yaşamda
sadece yerlerdeki umut kırıntıları şimdilerde beni avutan
bak görüyormusun elemli sevinçlerim kaynıyor yine sana doğru
şiirlerimi ekiyorum sensizlğin bağlarına
özlemlerimi serpiyorum gurbetin yollarına
hala sönmeyen bir külün enkazındayım
sus
için için yanan közlerimin özürünü sorma bana ne olur
dur
sakın dokunma benli gölgene
bırak da o kalsın benden sana hatıra
asi bir kor say beni,
aldırma kendi kendime celallendiğime

bilmezsin ki oysa
sen başlı başına bir yangınsın şu deli yüreğimde
kapatsanda bütün ışıkları,kessende tüm varış yollarımı
akacaksın yinede gönlümün mürekkebinde damla damla kağıtlara
ne yapsamda sana çıkıyor bütün yokuşlarım
dikenli bahçenden geçmeden iflah olmuyor bak asi gururum
mıh gibi saplısın ruhumda
kendi kendime kanar,yanar dururum,,
mavi düşlerimede sıçradı bak yangınlar.....