Hüzünlü Bir Veda Şiiri - Behçet Aydınlıoğlu

İnsanlar gittiği yolda hala gidiyor
Dümdüz hiç bir yere sapmadan
Ben yalnız seninle gidiyorum
Hatıralarınla, hiçbir şeyi unutmadan...

Soğuk hüzünlü bir vedaydı o gün
İçim paramparçaydı gittiğin gün
Acıyla hatırıma geldi bu gün
Sensizken hala seninle yaşıyorum...

Bir yaz mevsiminden çıkmak üzereydik
Sonbahar havası hiç iyi gelmiyor
Tutkulu ve yaralı bir aşkla sevmiştik
İkimize mutluluk hiç iyi gelmiyor...

Topal bir hayatımız vardı artık
Herşeyi birbirine bulaştırdık
Sancılı bir mutluluk yaşadık
Herşeyi şimdi anlıyorum...

Ne yaza düşkündüm ne de bahara
İçimi hep yakmıştır dertli bir cigara
Sonunda düşürdün beni dara
Bu aşkın cezasını birtek ben çekiyorum....

Biliyorum gülüm biliyorum
Ben seni hala deli gibi seviyorum
Bu yalnızlık kuyusundan çıkamıyorum
Sensiz ve sessiz ölüyorum...