Hüzünlü Bir Veda-kendime Mektup I

"Her gün akşam olmak için başlıyor",
"Her insan bir gün geldiği yere geri dönmek için doğuyor",
"Her aşk önceleri iki kişi arasında gibi gözükse de sonucunda tek kişi bırakıyor."

Ne sevdiğimce sevildim,
Ne de değerimce değerlendim...
Ömrümü mutlu olmaya adadımsa da,
Bir tebessüm ettirecek olanı aramayla geçirdim...

Ben yalnızca sevdim,
Fakat hep sevmekten anlamayanları...
Fakat hep değer bilmeyenleri...
Fakat hep kendinden başkasını düşünmeyenleri...

Yalnızlıktan ölünmüyor ama,
Bu sessizlik boğuyor insanı...
Aşksız da yaşanıyor ama,
Şu bir şeyleri birisiyle paylaşma isteği yok mu yiyip bitiriyor insanı...

Bu gece düşünmekten uyku tutmuyor,
Aşkıma ihanet edip hayatımı mahvedenleri,
Seviyorum deyip sevmeyi akıllarına bile getirmeyenleri,
Önce umut aşılayıp sonra bir anda geri almak isteyenleri...

Yorgun düştü yüreğim...
Ne artık birini düşünebilirim,
Ne de birini gönlüme komaya cesaret edebilirim.
Çünkü biliyorum ki,
Yine küreği boşa sallayacağım,
Çünkü biliyorum ki,
Bir "hiç" uğruna yüreğime bir çizik daha attıracağım!

Aşklara sevdalara veda ettim.
Bundan böyle kabuğuma çekildim...
Geçmişe kocaman bir sünger çektim.
Bundan böyle "ben"i ben de terk ettim!