Hüzünlü bir türküydü

yaşamın kıyısında
ölüme ramak kalmış
son demleri geçiyor nefes nefese
karanlığı bekler yine yüreğim
çekilip bir köşeye seni düşünmek için

bir gün hatrımı sormak istersen
kapım açık sonuna kadar

benim için hala çok değerlisin

hüzünlü türkülerde yine sen varsın
şiirlerle bölünürüm aşkına ve hayata
unutulmaz bir hasret sarar
seni gören gözlerimi usulca

her uykudan uyanışda
unutmayı dilediğim
sana büsbütün hasretle uyanıyor
acılara alışmış yüreğim

yokluğuna alışılmıyor
unut beni dedin ama
sen ne desende bu kalp seni
unutmuyor
günün senli saatlerinde
sensiz kalsada
sessizce sayıklıyor
anlamın cama vuran yağmura
karışıyor
ve susuyor yüreğim caresizliğince.