Hüzünlü Bir Sonbahar Şiiri - Mehmet Çiçek

Mevsim rüzgârlarından sonbahar eser yüreğime.
Sevinçlerim hüzünlenir, dalından koparcasına.
Düşer bir yaprak gibi, zavallıca toprağımın üzerine.
Bir ahenk yankılanır semanın meçhulü içinde.

Güneş damlar yorgun düşmüş bedenimin zafiyetine
Anılar savaşır zihnimin oynadığı oyunların akıbetinde,
Yenik düşen her bir cümle dağılır, suya atılmış taş gibi.
Damlar gözlerimden kana bulanmış, ırmağından taşan su gibi.

Çiçeklerim açmaz oldu, sonbaharın acımasızca gelişine.
Rengârenk hayallerim yeşerirdi yıldızların ötesinde.
Bazen ay parlar umutla penceresi dökük viranemde.
Bir ışık çarpardı, kalbimin yatırdığı o aşk meleğime.

Denizlerim küstü sonbaharın hasretle gelişine.
Dalgalarım hırçınlaştı sonbaharın dermansızlığı ile.
Dileklerim sonbaharın esaretinde çaresiz şimdi.
Hayal kırıklığı ile bir sonbahar geldi içimize