Hüzünlü bir sonbahar günü

Yapraklar mutlu toprağa düşmekten
Rüzgar umutlu agaçları savurmaktan
Ruhlar süzgün, gözler yaşlı
Hüznün melodisinden.
Dalgalar kayalıkların davetinde
Yosunların kokusu yakın,
Yağmurun neşeli yağışından.
Ahmaklaşır kimi zaman
Bedenlere düşerken,
Geçmişi anımsar dalarız
Damlaların arasında
Titrek ellerimizin içi dolar,
Yağmurun dansıyla
Dağılır düşünceler oradan oraya
Pencere önüne düşen,
Her damlada aranır sevgi,
Sorulur hüznün sonrası,
Beklenir,
Gökyüzünden parlayacak güneşin pırıltısı
Umut kıpırıtısı güneşte saklıdır
Gülücükleri içinde biriktirir
Her parlayışta dağıtır
Çimenlerin üzerine,
Uçsuz maviliğin derinliğine
Yeşil dağlara bırakır
Saklı bir hazine gibi