Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
bir hüzünlü şarkı çal
gecelerim eflatun
bir hüzünlü şarkı çal
yüzünü bilmiyorum
bir hüzünlü şarkı çal
sevgiliye gitsin benden
bir hüzünlü şarkı çal
geceleri seviyorum
****************************
Güzel bir şiir okudum kaleminizden...Kutlarım...Saygımla
bir hüzünlü şarkı çal
gecelerim eflatun
bir hüzünlü şarkı çal
yüzünü bilmiyorum
bir hüzünlü şarkı çal
sevgiliye gitsin benden
bir hüzünlü şarkı çal
geceleri seviyorum
eflatun gecelerin hüznü..güzel bir anlatım tebrikler kaleminizie selam ve dualarımla
Anlamlı güzel duygusal dizelerdi,yüreğine sağlık,tebrikler
kader seni seviyorum.
hayat bir hikaye,
sevdalar bir masal,
her cümlenin sonu ölüm
sen karşı konulmaz kral
işte boynum
biliyorum! vuracaksın
yine tüm gizeminle
bilmezliğe kaçacaksın
eline ve yüreğine sağlık
bir hüzünlü şarkı çal
gitme zamanı yaklaşıyor
sonsuz gemi demir al
güneş dağları aşıyor
bir hüzünlü şarkı çal
sevgiliye gitsin benden
bir hüzünlü şarkı çal
umutlar uzaklaşıyor
kaleminize sağlık...
Çok güzeldi...
Saygılar.
Ve hüzzam makamında biter ömür, biter tüm şarkılar, perde kapanır...
Okumaktan keyf aldım, çook güzeldi.
Tam puanla tebrikler efendim.
Mustafa bey..........Duygu ifadeleri güzel ve etkili....Şarkı sözü olabilecek bir çalışma.....saygıyla
Hüzünlü Bir Şarkı
Hüzünlü Bir Şarkı
kader seni seviyorum
bir hüzünlü şarkı çal
eflatun gecelerde gel
alemde kaybol, bende kal
bir hüzünlü şarkı çal
gitme zamanı yaklaşıyor
sonsuz gemi demir al
güneş dağları aşıyor
bir hüzünlü şarkı çal
sevgiliye gitsin benden
bir hüzünlü şarkı çal
umutlar uzaklaşıyor
kader seni seviyorum.
hayat bir hikaye,
sevdalar bir masal,
her cümlenin sonu ölüm
sen karşı konulmaz kral
işte boynum
biliyorum! vuracaksın
yine tüm gizeminle
bilmezliğe kaçacaksın
bir hüzünlü şarkı çal
gecelerim eflatun
bir hüzünlü şarkı çal
yüzünü bilmiyorum
bir hüzünlü şarkı çal
sevgiliye gitsin benden
bir hüzünlü şarkı çal
geceleri seviyorum
Mustafa Semerci
Ben ki geveze yüreği susturdu bu şiir...
eh bize de sadece kutlamak düşer ..
Şiirin hüzünü damladı yüreğime ..
Kutluyorum ,yüreğinizin kelimelerini ..
Başarılı çalışmalarınızın devamını diliyorum ..
Selam ve sevgiler şair yüreğe
*****
kader seni seviyorum.
hayat bir hikaye,
sevdalar bir masal,
her cümlenin sonu ölüm
sen karşı konulmaz kral
işte boynum
biliyorum! vuracaksın
yine tüm gizeminle
bilmezliğe kaçacaksın
Mustafa bey eline sağlık, kalemine kuvvet, en sevdiğim sözcüklerden biridir hüzün çok güzeyl tebrikler. Şiirle kal.
kader seni seviyorum.
hayat bir hikaye,
sevdalar bir masal,
her cümlenin sonu ölüm
sen karşı konulmaz kral
işte boynum
biliyorum! vuracaksın
yine tüm gizeminle
bilmezliğe kaçacaksın
bir hüzünlü şarkı çal
gecelerim eflatun
bir hüzünlü şarkı çal
yüzünü bilmiyorum
bir hüzünlü şarkı çal
sevgiliye gitsin benden
bir hüzünlü şarkı çal
geceleri seviyorum...
GÖNÜL DOLUSU TEBRİKLERİMLE ÜSTADIM. KALEMİNİZ DAİM YÜREĞİNİZ VAR OLSUN. SAYGILAR...
Bu şiir ile ilgili 92 tane yorum bulunmakta