Hüzünlü Bir Öyküydük Şiiri - Muzaffer Cura

Biraz geçmiş, biraz bizdik.
Kayıp bir kuşağın,
hüzünlü öyküsüydük.

Aynı gemideydik.
Yelkenlerimizi verip rüzgara,
Güneşe döndük yüzümüzü,
düşlerimizle maviydik

Onlara biraz yabancı
Bizden olanlara yakın
Tekil/den arınmış
Çokça biz/dik.

Çiçek çocuklarından dinledik öykülerini.
Ağzımız açık,çocuksu bir merakla.
Beyazıt’ta yatandık
Ruhi Su sesinde Pir Sultan,
Mahsuni’yle Amerika’ya isyandık.
Acılarla tazeydi zaman.
Mahpushanelerdekiler genç.
Sehpalarda sallananlar çocuktu.
Gençti sürgündekiler.
Su aktı.
Ağır bir Eylül geçti üstümüzden.
Fiş/lendik.

Ne gündüzdük, ne akşam
Griye çalmış bir zaman.
Eylül fırtınasından kalan,
parçalanmış bir yaşam.

Ne pişmandık geçmişimizden
Ne yaşanmışlıklarımıza düşman.
Yaşımızdan yaşlı, düşlerimizle gençtik.
Dosttuk, yoldaştık, kardeştik.

Biraz geçmiş,biraz bizdik.
Biz kayıp bir kuşağın,
hüzünlü öyküsüydük.