Hüzünlü Akşamlar

Sessiz bir akşam, gökyüzü gri,
Kalbimde bir sızı, yüreğim deli.
Hüzün çökmüş dört bir yana,
İçimdeki boşluk, derin bir yara.

Bir zamanlar neşeyle dolu günler,
Yerini aldı şimdi karanlık geceler.
Anılarla dolu, eski bir defter,
Her sayfasında bir hüzün, bir keder.

Rüzgarın fısıltısı, yaprakların sesi,
Her birinde saklı, geçmişin izi.
Unutulmuş sokaklarda dolaşırken,
Geçmişin hayaletleri, peşimi bırakmazken.

Sevdiklerim, gidenler, kalanlar,
Hepsi birer birer, anılar.
Gözlerimde yaş, kalbimde hüsran,
Hayat dediğin, bir yanılgı, bir ziyan.

Gecenin karanlığında bir yıldız,
Belki de umut, belki de biraz.
Ama hüzün öyle bir şey ki,
Bırakmaz insanı, sarar dört bir yanı.

Sabahın ilk ışıklarıyla uyanmak,
Yine de boş bir umutla bakmak.
Belki bir gün geçer, belki bir gün diner,
Ama hüzün kalır, kalpte derin bir iz, bir eser.

Yalnızlık çekerken, sessizliğin içinde,
Bir avuç anı, kalır sadece.
Her şey geçer, zaman siler,
Ama hüzün kalır, kalpte derin bir iz, bir eser.