Hüzünlü Şiiri - Caner Gümüş

Bir el ararım hep, gök gürültüsünün
kupkuru bir dalın kırılışı gibi
Çıkardığı seste.
Aklımdan niceleri geçer de
Hiçbiri ısıtmaz soğuk ve yalnız gecelerimi.
Beton yığınına dönmüş şehirlerin
Ahşap günlerini özlemesi gibi,
Özlüyorum ellerini.
Herkesin çılgınca eğlendiği
Bir karnavalın içinde olsam dahi
Sen yoksan hüzünlüyüm
Ne çare...
Üzeri yosun tutmuş küçük bir gölcük
Ağlar gökyüzünün yüzünü göremediğine
Mavinin rengini unutmuş…
Hadi ver ellerini
Unutmadan ellerim
Ellerini...