Gel ey hüzünlü
Bağrımın şehrine
Doy ey hüzünlü
Ömrümün bestesine.
Gül ey hüzünlü
Güllerin ahengine.
Yat ey hüzünlü
Sevgimin gölgesine
Bakmayın dostlar şu gülen yüzüme.
İçimde bitmeyen bir gam kaynıyor.
Bir dönebilsem yitirdiğim özüme.
Orada kaybedilmiş bir aşk duruyor.
Vurma ne olur çehreni yüzüme.
Heryanımdan günahlarım akıyor.
Of sürme o riyasız pak sözüne.
Sana yazdığım ezğiler kanıyor.
Kayıt Tarihi : 14.10.2018 23:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İsmail Kocakaplan 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/10/14/huzunlu-12.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!