Hüzünlerin Zindanındayım Yine...

Hüzünlerin zindanındayım yine;
güneş ışığına hasret, sana hasret.
ovaları, bozkırları özlüyorum,
bir de seni ve de sesini.

Badem çiçeklerinin kokusunu,
erik dallarındaki pembemsi çiçekleri,
çiğ düşmüş zeytin dallarındaki siyahları,
bir de, gözlerini özlüyorum.

Bu nasıl izbe kokusudur hüzün zindanında ki,
ya senin kokun, genzimde, alev, alev?
Özlüyorum, hapsediyorum ciğerlerime,
düşlerimde tutuyorum gülücüklerini.

Hasretim, hasretliyim ellerine,
ne kaldı senden geride, bedelini ödemediğim?
Neyin peşinde koşmalıyım her sabah,
çiğ damlalarını, ihanet rüzgarıyla birleştirmekten başka.

Hakkım mıydı özlem, kasvet,
yüreğimi ellerine vermek günahım mıydı?
neyin bedeliydi ödediğim, ihanet,
neyin bedeliydi ödettiğin, sevgimin mi?

Kançiçekleri, kan ağlayan mıdır gelincikler,
kan ağlayan yürek midir bedel?
ne oldu beyaz güller, beyaz lâleler,
bedel mi ödediler rüzgara, ihanet mi sarıldı boyunlarına?

Neyin bedelini ödetiyorsun
ya senin ödeyeceğin?
Kaybolup gideceksin,
kaybolup gidişin neyin bedeli olacak?

Ya yaşadıkların,
kayboluşunun bedeli değil mi?
Tutmuyor musun avuçlarında kançiçeklerini,
arta kalan sevdanla?

Ve sen;
daracık bir yolda değil misin?
zindanda değil misin,
hüznün zindanında, benim gibi.


(İzmir--Çandarlı)