Yorgun kanatlarınla bir akşamüstü
Özlem bulutlarından süzülüver içime
Sen gideli menekşeler bahara küstü
Ne gün doğdu ne yıldız gülümsedi geceme
Dalında kurudu ümidin goncaları
Sevdaya alkış tutan elleri kader kırdı
Bir türlü bulamadım o dörtlü yoncaları
Aşkın mutlulukları çözülmeyen bir sırdı
Şarkılar hep tek yanlı aşklar için ağladı
Hüzünlerdi dökülen tamburların telinden
Gönül mangalında ateşler kül bağladı
Sağlam bentler yıkıldı ihanetin selinden
Çalmadın bir daha gönül kapısını
Gülmedin sabahıma pembe şafaklar gibi
Bir kenara fırlattın aşkımın tapusunu
Yüreğime saplandın keskin bıçaklar gibi
Kayıt Tarihi : 26.3.2002 00:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
"Aşk", "Işk" kökünden türetilen bir kelime olup, mana olarak da, sevenin sevdiği kişiyi -tıpkı sarmaşığın kendisine payandalık yapan canlı ağaçlara yaptığı gibi- severken boğup öldürmesi demektir.
Herkese hayırlı, meşru, fıtri, makul ve baki muhabbetler dilerim.
TÜM YORUMLAR (2)