Hüzünler Ve Umutlar Şiiri - Zennehar Yılmaz

Hüzünler kaşlarımın gülüşüne engel Hüzünler kalbimin atışına engel Hüzünler yarının doğuşuna manidar Boğarcasına boynuma dolanan ah şu hüzün Özlemler çoğaldıkça ağlatan Özlemler mesafelerle uzayan Özlemler gözlerime çizik, çizik iz bırakan Bu denli ruhumu yaşlandıran ah şu özlemler Korkular sardıkça ürpertilerle uyanışlarım Korkular kimsesizliğin feryadı Korkular sevgiden kopup gitmek gibi Kâbus gibi gece üstüme çöken ah şu korkular Vedalar ardına bıraktıklarına bakmadan giden Vedalar her gece koynuma doladığım Vedalar her güne doğan günümü boğan Beni sen yapan içimi yakan ah şu vedalar Umutlar kararsa da dünya ışık tutan Umutlar düştüğüm yerden tutup kaldıran Umutlar ölüme kadar son bulmayan Yıldızlı gece gibi bir yıldız kayar diğeri doğar işte umutlar