Hüzünler İnsanı Şiiri - Engin Badem

Ruhumu eritipte koysam avuçlarına
Yüzümü rahmet diye, sürsem topraklarına
Başımı feda etsem mukaddes davan uğruna
Şefaat edermisin? Eyy HÜZÜNLER PEYGAMBERİ

Neyleyim sensiz bu canı bu serveti
Senin nurunda buldum, sonsuz bereketi
Cennetin en güzel saraylarında yerin
Benide kapına köle etsen Eyy HÜZÜNLER PEYGAMBERİ

Kabrinin başında alsa canımı azrail
En mesut ben olurum; Bunu ne bilsin cahil
Toprağına gömseler şu yorgun bedenimi
Aynı yağmurlarda ıslansak Eyy HÜZÜNLER PEYGAMBERİ

Seni görenler sende mesut oldular.
Bakıpta göremeyenler küfürde boğuldular
Şu günahkar ümmet göremedi cemalini
Şefaatine muhtaç Eyy HÜZÜNLER PEYGAMBERİ

Dünyada gülmedi hiç mübarek yüzün
Gözlerinden dökülürdü yaş olarak hüznün
Senin için yarattı yaradan şu evreni
Birlikte ağlayalım Eyy HÜZÜNLER PEYGAMBERİ