Hüzünler Evi Şiiri - Mehmet Ayman

Sanmasın kimse beni mutlu yaşıyor
Hüzünler evinin direğiyim ben
Yıkıldı ruhumun sırça köşkleri
Viraneye dönmüş ev gibiyim ben

Eserdi başımda sevda yelleri
Gitti artık gelmez gençlik günleri
Yiyince sillesini zalim feleğin
Yıkılıp da kalan dev gibiyim ben

Her baharda açar idi güllerim
Mesut, mutlu geçer idi günlerim
Bülbüllerim sustu bağım kurudu
Hazan yeli değmiş gül gibiyim ben

Zor günlere kaldım bu dünya fani
Hani sevdiklerim dostlarım hani
Karardı ruhumun en ücra yeri
Balçıkla sıvanmış gün gibiyim ben

Gençlik başka imiş o günler başka
Anlamaz kimse halden düşmeden aşka
Okuyup ta şiirimi sitem etmeyin
Yorgun argın demlerin şairiyim ben
Hükmü geçmiş günlerin şairiyim ben