Hüzünleme Şiiri - Funda Özdemir

(I)
..
Selâ vakti
Defn edilmiş bir meftadır gece
birazdan ayyuka çıkacak güneş
kimle oynaşmışsa yıldızlar
hapsedecek altın okuyla
üşüyünce üzerini örten birileri olmalı insanın
kırılınca yanağına dokunacak
gitme seanslarında
dur,dön diye çağıracak
her vedasında ardına bırakıp gittiğinde
gitmemiş sayacak
ne çok kesik ellerim
boş ver kesiği
yüreğin damlıyor....!

(II)

eylülden önce dökülüyorum
yeşerip yetişmeliyim baharlara
güneş bütün teleklerimde şavkımalı
menekşe koyuluğu vurmalı göz pınarlarımıza
akdıkça arınmalı
üşüdüğümde üzerimi örtmeli
sevdalım
kırılınca değmeli yanağı
alnımın ortasına
dur …!
nereye bensiz demeli
kesikleri temizlemeli
eylülden önce,ben gitmeliyim