Hüzünle Yaşıyorum Şiiri - Umut Furkan Çakır

Hüznü izliyorum, hüznü tadıyorum, hüzünle yaşıyorum.
İnsanların bakmadığı şeylere bakarken buluyorum kendimi.
Mutlu insanları görünce tebessüm ediyorum herkes gibi.
Güzel şeyler ise çabuk geçiyor, göz açıp kapayıncaya dek siliniyor gibi...

Mesela ağlayan bir insanın büzdüğü dudağın çizgisinde donakalıyorum.
Herkesin yürüyüp üzerinden geçtiği kaldırımda eksik olan taşın yerine kendimi koyuyorum.
Göklerde kanat çırpan kuşlardan ziyade, kanadı kırık olan kuşu düşünüyorum.
Kar yağarken o beyaz manzarayı izlemiyor, üşüyenlerin çaresizliğiyle titriyorum.

Hüznü izliyorum,
Hüznü tadıyorum,
Hüzünle yaşıyorum...