Hüzünkovan Kuşu Şiiri - Seval Deveciler

hiç yummadım gözlerimi
geceyi hatırlamıyorum
sabah.. hep sabah olsun istiyorum..
gece olunca hüzün kaplar heryanı
güneşin ilk ışıklarıyla hüzünkovan kuşu gelir masmav gökyüzüne umutlar bıkakır
benim için.....
gece seninle sabahlamak nedir bilir hüzünkovan kuşu
ve sabaha senle uyanmamak...

hayır, merak ediyoum bu 'belki umudu'nezamn son bulacak
bu labrentten nezaman çıkışı işaret eden oku görebileceğim..
ya kayebedeceğim...
ya da kaybedeceğim...
ama merak ettiğim;
seve seve mi kaybedeciğim
yoksa vazgeçerek mi..?
seninle hiçbir sabahımın olmayacağını bileremi kayebedeceğim
yoksa bunu hiçbir zaman bilmeden mi..?

hüzünkovan kuşu şimdi sen söyle bana
gece mi bana hüzmü getiren
yoksa O mu umudu götüren..?
güneşe umut bırakma bundan sonra benim için..
ben vazgeçmeyi seçtim vede kaybetmeyi....

gelme sabahlarıma!
güneşin ışığını zift rengi saçacak değil ya
elbet nasiplenirim..

hoşçakal hüzünkovan kuşu....