hüzün..
yüzün..
aynalara küstü artık;
hüzünkar yüzüm..
suskunluğum
doğuştan değildi
acılarım gibi,
doğuştan
hayata kırıldım
yitik bir yalnızlığın sesiydi
ağlayışım..
acılarımla
şiirlerimi tanıştırdığım gün
ben çekildim aradan..
hüzne sattım tüm birikintilerimi,
aynalar
yüzsüz kaldı..
söndüremedim içimdeki kafiyeni
içimi faili yüzün olan bir hüzün kapladı
göremedim baktığımda gülüşlerimi,
yüzüm
aynalarda kaldı..
hüzün..
yüzün..
aynalara küstü artık;
hüzünkar yüzüm..
Kayıt Tarihi : 31.7.2006 22:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!