Hüzünkar Şiiri - Sedat Erdoğdu

HÜZÜNKAR

Yüzüm kara zindandır, sakın dokunma
Dokunma ellerine, kara bulaşır
Alnımın çizgisinden, nehirler akar
Gözlerime hüzünkar, renkler karışır...

Dokunma gecelerin, dili tutulur,
Utancından küçülür, söner yıldızlar
Günahlara el açıp, sakn çağırma
Ter kokar içimdeki, taştan duvarlar...

Ak güvercin karası, beladır sevdam
Dokunma yüreğine, kara bulaşır
Ters düşer dualara, bu yalnızlığım
Düşlerime hazinkar, gölgen sığınır...

Dokunma içimdeki, kuşlar vurulur
Omuzumdan yükselir, taze anılar
Meyillidir şiddete, kor dudaklarım
Bu limandan sessizce, bir gemi kalkar...

Sesim sessiz çığlıktır, sakın dokunma
Yıllardır uyuttuğum, ateşim çıkar
Bırak kendi halime, yalnız kalayım
Öfkeliyim hayata, içim kan ağlar...