Hüzüngâh Şiiri - Mustafa Keleş

Kulaklarımda sensiz sesler
Ve külfetli sessizlikler
Yaşıyorum...

Nicedir dolmuyor kulaklarıma sesin,
Değmiyor nefesin şehrime tebessümlerle
Dokunmuyor gözlerin gözlerime...
Eziliyorum insan yığınları arasında
Kaskatını yitiriyor umutlarım...
Ellerini tutuyor yokluğun
Bir anne özentisiyle
Yüreğimin saçlarını tarıyor
İnleyen hüzünlerle...

Yakmak için sevmedim yâr
Yazmak için sunmadım sevgimi
Kim bilir yanmak için geldim sana...
Sevdim, yandım en acı haliyle;
Yandıkça yazdım kudretli yokluğunu,
Anlattım aşina olmadığım sokaklara
Ve yaktım belki seni de
Hüzüngâh suretli sevdaların
Issız ve kuytu odalarında...

Kulaklarımda sensiz sesler
Ve külfetli sessizlikler
Ölüyorum...