HÜZÜNE VEDA
Artık gülmek için bir sebeb yoktu
Aranmayacaktı sözlerde anlam
Gözlerin mistik kokusu yalanlarda kayıp
Kendi kendine yaratılmış iklimlerin yaprak dökümü
Ve o bakışlar sadece bir renk
İçi boşaltılmış
Artık sen yoksun gözlerinde
Artık bakacak bir yönüm yok ölmek içinde sebebim
Yalnız sen değilsin hatalarımın küçük harfi
Ancak sen yalnız benden kaçmadım
Gözlerindende kaçtım
Unutulmuş acıların yeniden keşfiydi gözlerin
Gecenin unuttuğu çocuk ki kirasını ödemişti belki de
Karanlıklarının gülmeye inat ağlamaklarının gölgesinde
Sen ise eski şarkılarının yeni bunalımıydın
ÖZGÜRLÜK şarkılarımda
Ve şarkılar ağır gelmişti gözlerine
Ne olursa olsun ben ve şarkılarım yalnız kalmıştı
M.s.
Kayıt Tarihi : 18.1.2006 17:14:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şair Hejaryan](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/01/18/huzune-veda-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!