HÜZÜNE BOĞDUK ÇOĞU ZAMAN
Hüzüne boğduk çoğu zaman,göz kirpiklerimizde asılan gözyaşları...
Kaderin ince çizgisi miydi yoksa acı çizgisiymiydi...
Bilemedik,anlayamadık, kendimizde değildik her halde...
Bir yarin dudaklarına hayatımızı sığdırmıştık...
Kirpiklerine kına yakmıştık, gözlerinde koybolmuştuk...
Ondan olsa gerek kendimize eziyet edişimiz...
Bugün seviştim, yürüyüşe katıldım sonra
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Devamını Oku
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta