En çok hüzündü bize yakışan
Belki mutlulukları beceremediğimizden
Hep ayrılıklar çaldı kapıyı aşka doymadan
Acılardı bize yar olan, anılarda mutluluklar
Hüzünler büyüdü önümüzde çığ gibi
Dur diyemedik, yeter rahat bırak bizi
Aşk yaşanacak doya doya diyemedik
Acılar yâr oldu ömrümüze
Sevdalar hep uzak bir rüyaydı sanki
Şairler miydi hüznü seven
Hüzün müydü şairleri seven
Yârdılar birbirlerine işte ne fark eder di ki
Beraberdiler işte isteseler de istemeseler de
Aşk dedik, özlem çıktı karşımıza
Vuslat dedik, yollar çıktı önümüze
Beklemek dedik, sabır koştu imda da
Ve birkez daha anladım
Hüzündü bize en çok yakışan
Belki mutlulukları beceremediğimizden
Belki aşk bize küstüğünden.
26 Ağustoz 2007
03,30
Kayıt Tarihi : 26.8.2007 03:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kelimeler benle oynamayı bıraktı aylar sonra. Boş bir sayfaya dökülüverdi satırlar.
Şiirinizin içinde geçen birsoruya en uygun cevap; ''Galiba hüzünlerdir insanı şair kılan'' olmalı diye düşünüyorum.
En içten duygularımla şiiri ve şairini kutluyorum.
Saygılarımla efendim..
Tebrikler Çiğdem Hanım.
Yüreğinize sağlık.
Saygılarımla
TÜM YORUMLAR (8)