Hüzünden Uzak Şiiri - İsmail Türkmen

Bir can dost istedim yeryüzünde hüzünden uzak
Sarmallaşan sevgiyle dostlukla, riyadan uzak
Bilseydim ikisi birleşip kuracaklar bana tuzak
Bulamaz mıydım bir yol dostluğu koruyacak

Hüzün gelip, acılara açtı yüreğimde kucak
Hayaller karanlığa gömüldü şimdi ne olacak
Düşlerde aradım her dem can dostu köşe bucak
Hüzün doldu bulamadım dostu şimdi ne olacak

Kır çiçekleri açmıştı, gecelerimde bir an, ancak
Kısa sürdü bu çiçeklenme hüzünden ne olacak
Acısı bu yüreği hiç beklemediği anda durduracak
Dostlar kırıldı telafisi nasıl mümkün olacak

Hüzün, ayrılık sade bende mi, hayat bulacak
Bunca yapılan yanlışlar ne zaman son bulacak
Ekilen sevda çiçekleri, sam yemiş kuruyacak
Bir can dost istedim yeryüzünde hüzünden uzak

Nice can yürekler yaşamakta acıyla yoğrularak
Sevgi uğruna söylenen tatlı sözlere kapılarak
Sevda yolunu yapıp acılara, yaralara uğrak
Geceleri yalnız hayallere katık yapan n’olcak

Yüreğimi verdim yar eline demetleyip hediye
Güzel günlere olan bunca hasret biter mi diye
Yıldızları karanlıkta fener yaptım bu sevgiye
Bir can dost istedim yeryüzünde örnek olsun diye

Yaşayamadım bulduğum dostluğu söndü ocak
Yaralarım pare pare olduğunda çare olacak
Bir yudum şefkat, bir demet sevgi sunacak
Bir can dost bırakmadım şimdi ne olacak