Hüzünden Oldu Şiiri - Muammer Yalçın

Neden yüzün gülmez diye sorarsın
Maruz gör arkadaş hüzünden oldu
Çaresizin halimi sen görürsün
Bir vefasız yarin yüzünden oldu

Beyhude harcandı ömrüm bitti bak
Bilmiyorum neyi takdir etti hak
Yüzümde çizgiler saçlarım da ak
Yorulmuş bedenim dizinden oldu

Bilirsin ben kolay ağlamam gardaş
Göz değil gönülden dökülen bu yaş
Kalbimi yaran bir ummadığım taş
Yüreğimin yufka yüzünden oldu

Hem aşkta kaybettim hemde para da
Avare dolaştım kaldım ara da
Sızlayıp durdu o eski yara da
Üstüne ektiği tuzundan oldu

Harcadım ömrümü kalpsiz birine
Baglandım da kaldım körü körüne
Kimseyi koymadım onun yerine
Gençliğim baharı yazından oldu

Yürekler yaralı hep delik deşik
Sevilen sevene vermezse ışık
Yalçınım usandı gayrı bu aşık
Sevilenin fazla nazından oldu