Hüzünden Şiiri - Mehmet Çoban

İs kokusu ve sisler arasında girdim memleketime
Nüfus artışı, düzensizlik dönüşmüş kirliliğe
Sokakların dizaynı, yollara park edilmiş arabalar
Her şey sıkış tepiş, zor geçiliyordu yollar
Eskiden kış günü hava buz keserdi,
Şimdi ise hava yumuşak ama kirli

Bir garibin öksürüğünde yol belirlerken
Hafif karartılar içinde yolda süzülürken
Yaşanmaz hale gelmiş buralar diyordum içimden

Hayatımın özetini çıkarmak istedim kendim için
Şimdi uzak olsam da, her zaman benimdi geçmişim
İyisiyle kötüsüyle her anımı gözümün önüne serdim
Bir kalabalık insanla duygularımı paylaşırken
Kalbim eskilerin duygularıyla heyecanlanırken
Kalemin yalnızlığında sevgi dökülüyordu içimden

Sevdiklerim vardı yolların her birinde
Anılarından canlanıp selamlaştım her biriyle
Gözlerimi kısarak baktığım zamanlar da bile
Hiç bu kadar görmemiştim karanlıktaki gözlerimle

İşte şu kapı, bir zamanlar çaldığım,
Yüzüme kapatılıp, hayallerimle çarpıldığım
Ve şu direk altında duygularımı paylaştığım
Ve yağmur altında saçaklarının altında kaldığım
Zamanı yitirdim hayaller, anılar kavşağında
Aklımı kaybettim, depreşen anılar durağımda

Cinler çarpıyordu aklımın ucundakileri
Meleklerin kol gezdiği sahnelerde parlıyor elektrik direği
Sitemle gülümseyen kaldırımların sesi
Yüreğimdeki duyguları esir aldı, bırakmadı beni
Sevdiklerim vardı geldiğim yerlerde kalan
Hayallerin bir kısmı başka yerden, bir kısmı buradan
Selamın kucağına oturmuş el sallarken
İçime gömüldüm, anılarımı tazelendiren hüzünden

26.12.2010 - İsparta