Hüzünbaz Küçük Kadın Şiiri - Serdar Erdemir

Hüzünbaz, ela gözlü küçük kadın
Bilinmezdi adın, yahut muradın
Söylesene nazlı yar, nedir ahın
Ayyuka çıktı; duyulmaz feryadın.!

Tutuştu yüreğim, yangınım şimdi
Hüznü gözlerine işleyen kimdi
Vurup ta alnımdan yatarım şimdi
İntihar sebebim olma, gül kadın

Cevizli bir bahçe, incir ağacı
Mavi gözlü, esmer çocuk nidası
Nerede; kapandı yürek kapısı
Ellerim boşluğa uzanır şimdi...

Çocuk özlemin yoktu,çocuktun sen
Nazına, endamına tutkundum ben
Garip kaldı; göğsümde öptüğün ben
Oradan bir kurşun öptü, bir de sen.!

Beni görme, sensiz yaşamıyorum
Puslu kuytularda, hep ağlıyorum
Dönersin diye; aşkla bekliyorum
Aldım ahını, sabır çekiyorum.!

Nazenin yağmurları, diner belki...