şehrin ışıkları öldürür
ateş böceklerini ansızın
ve gözlerine gömülür gece
hüzünbaz gülüşlü çocukların...
belki kar yağar turuncu lambalara
ama ellerimiz titremeden
tek nefeste,
buğulu camlarına
ya da duvarlarında bir gecekondunun
kirecin örtemediği şiarlara sığınırız...
şimdi aristokrat rüyalarındadır ciğerci kedileri
en sıcak uykusunda tanrıların
dışarısı buz,dışarısı ayazda
üşürse boyacı çocukların elleri!
buğulu camlarda hasret,
turuncu lambalarda kar
ve ellerimde elleri birikir yalnızlığınızın...
tükenmiş kalemler tanıktır,
cümleme sirayet erozyona
imgeler, kurtarır kimi zaman
kurşun-kalem; bir infilaktır!
oysa nankör kedilerine inat bu şehrin
içeride alkol,
dışarıda molotoflu kokteyller yıkacaktır
şehir ışıklarının karanlığını...
ve ellerimizin ısıtamadığını,
artık düşlerimiz yakacaktır...
(06.02.11)
Mehmet Emin KurnazKayıt Tarihi : 25.2.2011 11:21:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!