Hüzün Zamanları Şiiri - Rifat Akpınar

Senelerin hüznü var içimde;
Kâh ağıt, kâh içine atış,
Her sabah o ses kulaklarımda;
Kâh rûya, kâh sessiz kalkış.

Hergün Ettiğim ah ile,
Yaşadığım günah ile,
Yalnız kalınca Allah ile,
Dünyaya başka bakış.

Hep böyle geçiyor zaman,
Karıştı sapla saman,
Gönlüm darma duman,
Hayat Bomboş bir akış.

Zaman geçmiyor kafa durunca,
Bir can Canan’ı sorunca
Açan üç çiçek görünce
Kalbe dikeni batış.

Bir başına yenen aşlar
Boş yere dikilen başlar
Gece vakti göçen kuşlar
Çığlık çığlığa ötüş

Parçalanmazdım vursa Kaya
Takvim bitti saya saya
Her akşam Yıldız’a ay’a
Baka baka bir bitiş

Herşey boş herşey yalan,
Vurur bizi bizden olan,
Yanlızlıktır bana kalan,
Tek başına sessiz yatış

Adım Rıfat ne desem boşa
Gitmez doğru olan hoşa
Belki başımdaki bir taşa
Gelip boş yere nakış

#ŞiirRıfatAkpınar | 20.07.2019