O, buğulu gözlerinle, bana her baktığında,
bu can, sanki kafesinden uçarak, göğsüne konacak sanırım
O demde, ben mi sen olurum;
yoksa, sen mi ben olursun? sana sormaya, utanır sıkılırım
Sen, dört mevsimde, hep çiçek açarsın,
seni, o mis kokularından tanırım;
Lakin, bende artık, tek mevsim yaşanacak;
işte, geldi, hüzün yüklü sonbaharım;
Bilirim ki sen, tüm renklere bürünürken,
benimse, sararıp dökülecek, tüm yapraklarım
Kayıt Tarihi : 7.4.2010 12:29:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Önal Irgıt](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/04/07/huzun-yuklu-sonbaharim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!