Hüzün Yoklaması Şiiri - Elif Usta

Yüreğimde dönüp duran bir alev topu..
Her değişinde nefesimi kesen
o hançer sözlerin..
Tedavülden kalkmış bir sevdanın
yakamozu vuruyor kirpiklerime..
Tel tel dökülüyor ıslak yanaklarıma..
İmlası bozuk kalemim tutulup kaldı
bu efkarımın sarı hüzünlü efkarına..

Hüzün ki;
Sarı sıcak Eylül akşamında
yüreğim notalarını yakan..

Hüzün ki;
Kalabalıklar içinde beni ahraz bırakan..

Hüzün ki;
Muhayyel anılarımın ihtirasında
muzdarip kalan..

Hüzün ki;
Muğlak kalmış yüreğimin
kabuk tutmaz yarası..

Ne olacak bu hüznümde yaşadığım
güzide acının akıbeti..
Nedir bu deruni hesaplaşmalarım?..
Varla yok arasında ezilip kalmalarım?..
Karanlığın kanatlarına asıyorum;
Gül-i zar bahçemin kurutulmuş
gül yapraklarını..
Cılız bir mum ışığı eşliğinde;
Bir Elif Miktarı,
hüznün gözyaşları ıslatıyor kirpiklerimi..
Damla damla gamzelerimde birikiyor..
Kabul görmüyor bu sığınma..

Kalbimdeki bu serzeniş
hangi zamandan kalma?..

Bilmiyorum..

Deruni bir yolculuğa çıksam
akıbetim ne olur?..

Bilmiyorum..

Bilmiyorum..
Arz-u hal olur muyuz
yasemin kokulu baharlarda..
Mektuplarda..
Yoksa efkar-ı gam mı sarar
kalemin mürekkebini?..

Ya da çay karası gözlerine bakıp
kalemi mi kırarım?…

Bilmiyorum …
Bilmiyorum…

Elif USTA
@1elif.miktari.siir___